مرغ عشق ایرانی را بهتر بشناسیم

Budgerigar با نام علمی Melopsittacus undulatus و ملقب به budgie  تنها نسل باقی مانده از Melopsittacus در استرالیا می باشد که در ایران آن را  با نام مرغ عشق می شناسیم یک نسل از کوچکترین نسل ها می باشد. نام سرده ی آنها یعنی Melopsittacus از زبان یونانی آمده است که به معنی طوطی دلنشین می باشد و نام نسل آنها یعنی undulatus از لاتین به معنی موج دار آمده است.

مشخصات

Budgerigar دارای 18 سانتیمتر طول و 30 تا 40 گرم وزن می باشند. در حیات

 وحش شکم آنها به رنگ  سبز می باشد و پشت آنها سیاه و زرد می باشد در افراد

بالغ صورت زرد رنگ می باشد و در جوجه ها مخلوطی از سیاه و زرد می باشد که

 آنها تا سن بلوغ که 3 تا 4 ماهگی میباشد در حال تغییر رنگ می باشند و گلوی آنها

 مزین به 3 نقطه ی سیاه رنگ می باشد. دم آنها لاجوردی رنگ است و بال های

خارجی دم آنها رنگ زرد درخشنده ای دارند. در هنگام پرواز بالهای آنها به رنگ سیاه

 و سبز نشان داده می شود و بالهای رویی آنها به رنگ زرد و سیاه می باشد. نوک آنها

 خاکستری رنگ و پاهای آنها متمایل به آبی – خاکستری می باشد و انگشتان آنها به

صورت فاصله دار از یکدیگر می باشد. Budgerigar در حیات وحش به طور قابل

ملاحظه ای کوچکتر نسل قفسی آنها می باشد. این پرندگان در رنگهای متنوعی در

 قفس ها تولید مثل می کنند مانند رنگ های سفید ، آبی و حتی بنفش. اما به طور

 معمول شما میتوانید در پرنده فروشی ها رنگ های آبی ، زرد و سبز و گهگاهی سفید

( در موجودی های ما سفید هم است) آن را پیدا کنید. پرهای زینتی Budgerigar یا

 همان مرغ عشق ها در زیر نر ماورای بنفش می درخشد این پدیده مربوط به جفت گیری

 و جذب جفت برای آنها می باشد.

رنگ بینی آنها می تواند جنسیت آنها را مشخص کند به این صورت که رنگ آبی رویال

 روی حفره های بینی نشان دهنده ی جنسیت نر و رنگ ای یا سفید نشان دهنده ی

جنسیت ماده و رنگ صورتی نشان دهندهی نابالغ بودن آنها هم  در جنسیت نر و هم در

جنسیت ماده می باشد. در بعضی از ماده ها رنگ حفره ی بینی ای فقط زمانی نمایان

می شود که آنها می خواهند تولید مثل کنند و بهد از تولید مثل رنگ ای ناپدید می

شود. ماده های جوان به وسیله ی رنگ گچی روی حفره های بینی آنها می تواند شناسایی

شود اما در نرها در تا دوران بلوغ حفره های بینی آنها صورتی رنگ خواهد بود. ماده ها

 هر چقدر که مسن تر می شوند رنگ حفره های بینی آنها پر رنگ تر می شود.

شخصیت

اگر شما چندین ماده از آنها را در کنار یکدیگر قرار بدهید باید خیلی مراقب باشید زیرا ممکن

 است به یکدیگر حمله کنند و حتی ممکن است باعث زخمی شدن یکدیگر بشوند. بهتر است

که آنها را به صورت زوج زوج به صورت نر و ماده نگهداری کنید و اگر می خواهید از یک

 جنس نگهداری کنید بهتر است برای اینکه به مشکلی برخورد نکنید  فقط نر ها را با هم

نگهداری کنید. این نسبتاً راه آسان تری برای رام کردن آنها نیز می باشد.

مرغ عشق ها اصولاً دارای شخصیت های متفاوتی نسبت به هم هستند، Budgerigars یک

 شخصیت متفاوت نسبت به سایر مرغ عشق ها دارد و چیز هایی که او دوست دارد حتی نسبت

به دیگر هم نوعان خودشان نیز متفاوت است مثلاً در انتخاب اسباب بازی که دوست دارند و یا

 آهنگی که دوست دارند و یا چیزهایی که به آن علاقه ای ندارند هر کدام شخصیت منحصر به

فردی دارند.

بینایی

مانند پرندگان دیگر Budgerigars دید چهار رنگی دارند. اما چهار رده ی بینایی آنها در زیر

 نور آفتاب به صورت یک زمان کار تاثیر گذار می باشد. اخیراً فهمیدند که مرغ عشق های

 Budgerigars توانایی دیدن در نور ماورای بنفش را نیز دارند به خاطر همین است که

بالهای آنها در زیر نور ماورای بنفش می درخشد. و به طور قابل توجهی بازتاب جالبی پرهای

ناحیه ی گلویی آنها نسبت به اشعه های UV نشان می دهد.

محل سکونت و رفتارها

مرغ عشق های Budgerigars پرندگان کوچ کننده ای هستند که در محل های متوعی زندگی

می کنند ولی در اثل می توان آنها را در سرزمین های درختی ، دشت ها و جنگل های استرالیا

یافت و به طور معمول در مناطق پست یافت می شوند ولی در مکانهایی که آب و هوا مساعد

 باشد در مکانهای مرتفع نیز یافت می شود. این نژاد بسیار کوچ می کند و به صورت گروهی

به محل هایی که دارای درخت و آب باشد کوچ می کنند. در خشکسالی می توانند به صورت

 گروهی به محل هایی که دارای آب و هوای بهتر و نیز درختان بیشتر و محل های ساحلی کوچ

کنند.

آنها معمولاً از گساهانی همچون اسفناج ، علف های هرزه و همچنین گهگاهی هم از گندم های

رسیده تغذیه می کنند.

قفسی

مرغ عشق Budgerigars  به همراه مرغ عشق Peach-faced  دو نوع پرنده از نسل

 طوطی می باشند که می توانند به طور خالص قفسی باشند و تمام عمر در قفس زاد و ولد

کنند. این را باور کنید که Budgerigars بهترین نسل از طوطی های خانگی می باشد که

از سال 1850 به عنوان حیوان خانگی نگهداری شده است. آنهایی که از این مرغ عشق ها

جوجه کشی کرده اند با تلاش فراوان و اصلاح نژادهای فراوان توانسته اند از آنها رنگ های

 متفاوتی به دنیا بیاورند از این رنگها می توان به رنگ های : آبی ، سفید ، بنفش ، زیتونی

، زالی ، زرد ، تک رنگ و رنگارنگ و کاکلی را نام برد.

Modern show budgerigars که آن را به نام English budgerigars و همچنین

 Standard-Type Budgerigars می شناسند تفاوت های بسیار زیادی با نسل های

 حیات وحششان می کنند، آنها دارای سرهایی با پرهای پفی هستند که به آنها قشنگی

 فوق العاده ای می دهد. چشم ها و بال های آنها زیر پرهای زیبای آنها پوشیده شده است

که بیشترین مرغ عشق های خانگی این زیابایی ها را ندارند.

Standard-Type Budgerigars دارای اندازه ای همسن اندازه ی نوع وحشی آنها

 می باشند.

به غیر از مسائلی که گفته شد گران قیمت نبودنBudgerigars باعث شده که زیاد عنوان

حیوانات خانگی نگهداری شوند. شما معمولاً می توانید بین 6 تا 20 هزار تومان آنها را

خریداری کنید البته بعضی از آنها می توانند قیمت های بسیار بالاتری داشته باشند.

Budgerigars پرندگان اجتملعی هستند و با بازی با اسباب بازی های مختلف لذت می برند و

 چیزی که در همه ی آنها مشاهده شده است این است که توانایی برقراری ارتباط با انسانها را

دارند و چیز دیگری که مخصوصاً در ماده هابرای آنها لذت بخش است جویدن اجسام مخصوصاً

 اجسام چوبی می باشد.

Budgerigars همجنین توانایی تقلید صدا ، سئت زدن و بازی کردن با انسان ها را دارند.

هر دو جنس نر و ماده می توانند ثدا ها و کلمات مختلف را تقلید کنند. البته مشخص شده است

که این توانایی در نرها بیشتر از ماده ها می باشد. و ماده ها به ندرت می توانند تقلید صدا بکنند.

نرها به راحتی می توانند واژگان را یاد بگیرند که این توانایی می تواند چند واژه تا 100 واژه

 باشد. البته این توانایی فقط در نوع قفسی های مرغوب مشاهده می شود و برای یادگیری آنها

بهتر است که به طور تنهایی نگهداری بشوند.

Budgerigars در قفس می توانند از 5 تا 8 سال عمر کنند ولی اخیراً گزارشاتی مبنی بر عمر

آنها تا 15 سال نیز در بهترین شرایط نگهداری رسیده است. یعنی شرایطی که آنها بتوانند به

راحتی تولید مثل کنند و بهترین و مرغوبترین رژیم غذایی را داشته باشند.

آنها دوست دارند چیز هایی برای جویدن در قفس آنها موجود باشد و لانه ای برای زندگی و

همچنین برگه هایی وجود داشته باشد که بتوانند لانه های خود را برای تخم گذاری آماده کنند

 و حتماً به خاطر داشته باشید که آنها باید محیط زندگی تمییزی داشته باشند.

زاد و ولد

نرها برای آماده شدن ماده ها آماده می مانند و زمانی که ماده ها آماده شدند آنها پشت خود را

 به مخرج ماده ها قرار می دهند( بیشتر پرندگان نر آلت نری ندارند) و سپس شروع به سائیدن

 خود به ماده ها می کنند مانند حالت عقب و جلو کردن تا اینکه ارضا بشود . نرها ممکن است

برای آمیزش دوباره مدتی دور شوند از ماده ها و سپس بر گردند.

تولید مثل

Budgerigars بسیار راحت تولید مثل می کنند. در حیات وحش تمامی نسل های طوطی ها در

حفره های درختان خانه سازی می کنند. ماده های Budgerigars می توانند بدون جفت نیز

تخم گذاری کنند اما تخم آنها جوجه نمی شود. وقتی آنها اولین تخم را می گذارند معمولاً دو

 روز برای گذاشتن تخم بعدی طول می کشد. آنها معمولاً بین 2 تا 8 تخم می گذارند. و مدت  

تخم گذاری 23 روز به طول می انجامد و ممکن است برای مدفوع و تغذیه خیلی سریع از خانه

بیرون بیاد و با سرعت به روی تخم ها برگردد.

مشکلات زاد و ولد

بعشی از نر های آنها به نرهای دیگر علاقه نشان می دهند ، و ماده های آنها به ماده های دیگر،

 بنابراین شاید شما را در تشخیص جنسیت آنها گیج بکند بنابرای شما نمی توانید از رفتار آنها

جنسیت آنها را تشخیص بدهید. مشکلات جوجه کشی دلایل متفاوتی می تواند داشته باشد. بعضی

 از جوجه ها ممکن است بر اثر حمله های ناخوشایندی از سوی والدین خودشان کشته بشوند

( که معمولاً این حمله ها از سوی ماده ها صورت می گیرد) و یا بر اثر حمله های جفت های

دیگر برای تصاحب لانه ی آنها که باز هم بیشتر از سوی جنس ماده می باشد. و ممکن است

مرغ مادر وقتی بر روی تخم ها خوابیده است مورد حمله قرار بگیرد. گاهی مشاهده شده است

 که بعضی از ماده ها علاقه مند به جنس مخالف خود نبوده اند و با آنها آمیزش نکرده اند. و

مشکل دیگر این است که شاید تخم ها به وسیله ی والدین شکسته بشود.

این خیلی مهم است که مرغ عشق های خود را در وضعیت نا بسامانی قرار ندهید و به آنها در

 آرامش در هنگام تخم گذاری کمک کنید تا بتوانند جوجه های سالمی را پرورش بدهند.