زندگی و دانش در کلنی مورچگان

مورچه ها جزو حشراتی هستند که دارای زندگی اجتماعی پیشرفته ای هستند دانش و علوم حشره شناسی در مورد زندگی این حشرات هر روز به دستاوردهای جدیدی دست می یابند.

تحقیقات انجام شده در دانشگاه آریزونا نشان می‌دهد مورچه‌ها می‌توانند عملی را عقلانی‌تر از انسان‌ها انجام دهند.
این به آن معنا نیست که مورچه‌ها عاقل‌‌تر از انسان‌ها هستند. انسان‌ها و حیوانات زمانی که در شرایط سخت و چالش‌برانگیز قرار می‌گیرند، ممکن است انتخاب‌های نادرست و نامعقولی انجام دهند.

این پارادوکس در مورچه‌ها در نتیجه جبری آشکار صورت می‌گیرد، چراکه هر مورچه به تنهایی شناختی از یک انتخاب دارد و انتخاب انجام شده از سوی مجموعه‌ای کولونی به صورت خود سازمان یافته و در نتیجه تعامل بین تعداد زیادی مورچه با آگاهی محدود صورت می‌گیرد.
پژوهشگران با آزمایش فرآیند انتخاب لانه در مورچه‌ای به نام Temnodorax Curvispinosus به این نتایج دست یافته‌اند.
این مورچه‌ها در حفره‌های کوچکی به اندازه یک بلوط زندگی می‌کنند و مهارت زیادی در یافتن مکان‌های جدید برای بیتوته کردن دارند. هنگامی که ۲ مکان برای انتخاب با مزایای بسیار نزدیک به هم پیدا کردند، کولونی به بحث می‌نشیند و بهترین را انتخاب می‌کند.
آنچه محققان در این تصمیم‌گیری جمعی یافته‌اند، این است که نبود انتخاب‌های فردی در نهایت به نتیجه‌ای دقیق‌تر منجر می‌شود و امکان تصمیم‌گیری اشتباه فردی را به حداقل می‌رساند و این یعنی «استفاده ازخرد جمعی در مورچه‌ها.»
اساسا ما انسان‌ها فکر می‌کنیم که داشتن امکان انتخاب‌های فردی، استراتژی‌ها و روش‌های متفاوت همیشه سودمند است. اما زمانی که وی بین گزینه‌های مختلف به مقایسه مستقیم می‌پردازد، احتمال وجود یک تصمیم غیرمنطقی و نامعقول افزایش می‌یابد.
مطالعه این‌که چرا و چگونه تصمیم نامعقولی رخ می‌دهد، می‌تواند نگرشی جدید درباره مکانیسم‌های شناختی و محدودیت‌ها به ما دهد و راهنمای مناسبی در توسعه و پیشرفت هوش مصنوعی باشد.
یکی از ایده‌های مهم در علوم رباتیک این است که هر ربات به تنهایی ماشین ساده‌ای است اما می‌توان از آن و در سایه به کارگیری گروهی به نتایج هوشمندانه و پیچیده‌ای برسیم.
توانایی کار با سیستم‌های مصنوعی بدون اعمال کنترل مرکزی پیچیده، مورد نظر بسیاری از کارشناسان این رشته است و این ایده که محدودیت در سطوح فردی می‌تواند بالقوه در سطوح گروهی و تیمی مفید و قابل استفاده باشد.
محققان معتقدند؛ وجود محدودیت‌های استراتژیک در آگاهی‌های فردی می‌تواند باعث افزایش کارآیی یک گروه پیچیده و بزرگ که سعی در انجام دادن برخی کارها به صورت جمعی هستند شود.