تاثیرات خوردن الکل بر بدن انسان در تصادف

مادّۀ مؤثّرۀ مشروبات الکلی بنام اتانول، الکل اتیلیک و یا اتیل الکل نامیده می شود.این مادّۀ سمی تقریباً 2 دقیقه بعد از نوشیده شدن بدون تغییر شروع به جذب شدن می کند . از دیوارۀ معده و روده گذشته و وارد خون می شود.خون الکل را به مغز،کبد، ماهیچه ها و همۀ بافت های بدن می رساند. جذب الکل و اکسید شدن آن در بافت های بدن با آزاد شدن گرما همراه است.خون گرمای آزاد شده را با خود به پوست بدن می رساند . اعصابی که رگ های پوست را تنگ وگشاد می کنند آسیب می بینند و در نتیحۀ گشاد شدن آن ها خون بیشتری در پوست جریان می یابد و همین امر سبب قرمز شدن رنگ پوست می گردد.

الکل غشاء مخاطی معده و روده را تحریک کرده و فعالیّت معمولی آن ها را مختلّ می سازد.در فاصله های طولانی میان نوشیدن نوشابه های الکلی، احساس گرسنگی از بین می رود و مانع آن می شود که شخص غذای طبیعی و کافی بخورد. در نتیجه بدن بناچار از غذای ذخیره شده در کبد استفاده می کند. به مرور زمان، دگرگونی های خاصّی در کبد روی می دهد وضمن جای گزین شدن چربی به جای مواد غذائی، بافت آن متورّم می شود.

یکی از شایع ترین علت های نارسائی کبد در کشور های غربی مصرف الکل است. الکل مقاومت کبد را در برابر سموم مختلف کم می کند و خطر ایجاد مسمومیّت هارا بالا می برد، عوارض سوء مصرف الکل روی کبد سه مرحله دارد:

در مرحلۀ اول، کبد چرب ایجاد می شود (علت آن در بالا توضیح داده شد) که برگشت پذیر است و با ترک الکل از بین می رود. در مرحلۀ دوم، که پیشرفته تر است؛ فرد الکلی دچار هپاتیت کبدی می شود و علاوه بر آن، التهاب کبدی هم پیش می آید. هپاتیت الکی معمولاً با قطع الکل بهتر می شود امّا همیشه اینطور نیست و ممکن است برگشت ناپذیر باشد. امّا مرحلۀ سوم که غیر قابل برگشت است زمانی است که «سیروز» یا نارسائی کبدی بوجود می آید. در این مرحله نمی شود کار زیادی برای بیمار انجام داد. سیروز کبدی به هر علتی که ایجادشده باشد خطر ابتلاء به سرطان کبد را تشدید می کند. بیماری سیروز، باعث زردی پوست،ورم شکم و تمام بدن و خونریزی گوارش می شود،
علت تأثیر منفی الکل بر روی کبد اینست که بدن برای جذب الکل به پروتئین احتیاج دارد و پروتئین مورد نیاز خود را از کبد و بقیّۀ باافت های بدن برمی دارد که همین باعث آسیب دیدن این اعضاء می شود. از بین رفتن بافت مغز و در نتیجه زوال عقل هم از دیگر عوارض سوء الکل است.

مصرف زیاد الکل بسیاری از مواد غذائی و ویتامین ها مثل ویتامین B1،B2،B6 و ویتامینC را از بین می برد (اگر کسانی با اعتقاد به ویتامین دار بودن مشروبات الکلی به خوردن آن اقدام می کنند به این موضوع توجّه کنند)

الکل به معده نیز آسیب می رساند. اثر تحریکی الکل سبب افزایش ترشحات اسیدی معده می شود و این خود به غشاء مخاطی معده آسیب می رساند و باعث گاستریت و یا آتروفی سلول های معده و خونریزی قسمت های فوقانی لولۀ گوارش می شود. مصرف حاد و مزمن الکل باعث علائم مشترکی در دستگاه گوارش می شوند. تهوّع، استفراغ، کرامپ های شکمی و اسهال از جملۀ این عوارض می باشند که بطور ویژه سوء تغذیه و کاهش وزنی را که در اغلب مصرف کنندگان مزمن الکل دیده می شود توجیه می کند. الکل باعث صدمه به مخاط معدی - روده ای و با کاهش جذب قند سبب کاهش سطح قند خون می گردد.

پانکراس: الکل غشاء لیزوزوم های سلول های پانکراس را شکننده و پایداری آن ها را کم می کند که در نتیجۀ آن پروتئاز های لیزوزومی آزاد شده و به پانکراس آسیب می رسانند.

قلب: چنانکه گفته شد جذب پروتئین اعضاء توسط الکل باعث تضعیف آن ها می شود وطبق این قاعده ماهیچه های قلب افرادالکلی ضعیف می گردد.

اثر بر رفتار: مهمترین اثر الکل، تغییر هایی است که در دستگاه عصبی بوجود می آورد.نوشیدن نوشابه های الکلی سرعت، دقت و قدرت تشخیص انسان را کم می کند در افراد الکلی زمان واکنش به محرک ها زیاد می شود. این موضوع در راننده ها بعلت تأخیر در تصمیم گیری باعث تصادف می شود.

یکی دیگر از اثرهای الکل مختل کردن محل کنترل رفتار انسان در بخش بالائی مغز است. در نتیجه شخصی که تحت تأثیر الکل قرار دارد ممکن است سخنانی بگوید و کارهایی بکند(حالت مستی) که درحالت هوشیاری نمی گوید و انجام نمی دهد.
افزایش نسبت الکل در خون لکنت زبان، اشیاء را دوتا دیدن و عدم تعادل پیش می آورد . هرگاه میزان الکل، باز هم افزایش پیدا بکند، شخص تمام کنترل خود را از دست می دهد و سرانجام به بیهوشی و مرگ می رسد.